Pozytywna Dyscyplina - co to takiego?

Ostatni weekend spędziłam bardzo rozwojowo. Uczestniczyłam w bazowym szkoleniu                   z Pozytywnej Dyscypliny dla nauczycieli prowadzonym przez trenerkę, propagatorkę metody     na gruncie polskim Sylwię Anderson-Hanney.
 To co do tej pory starałam się stosować intuicyjnie znalazło potwierdzenie w tej metodzie.             
  W trakcie warsztatów dowiedziałam się m.in. :

• Jak być uprzejmym i stanowczym.
•  Dlaczego dzieci źle się zachowują- 4 błędne cele zachowania i sposoby reagowania.
•  Jak formułować komunikaty pełne zachęty oraz uczyć dzieci szukania rozwiązań.
•  Czym są pytania pełne ciekawości.
•   Jaki jest mój styl życiowy i jaki ma  wpływ na wychowanie dzieci.

Z moich obserwacji wynika, że obecni rodzice wychowywani często surowo, chcąc innego życia dla swoich dzieci za bardzo im zaczęli pobłażać. Nie istnieje jednak „bezstresowe wychowanie”. Dzieci pozostawione same sobie, tracą poczucie przynależności i bezpieczeństwa co skutkuje niewłaściwym zachowaniem.

Pozytywna Dyscyplina to nie tylko metoda to według mnie sposób funkcjonowania,  podejście do budowania relacji z dziećmi.
Z jednej strony jest w niej dużo uprzejmości (Pozytywna)  szacunku i miłości, wsparcia dla drugiego „młodszego człowieka”, z drugiej jest też element stanowczości, czyli umiejętność stawiania granic, wymagania, uczenia dziecka odpowiedzialności i umiejętności społecznych – rozwiązywania konfliktów, koncentracji na rozwiązaniach, pracy dla dobra grupy np. rodziny, klasy.
Ojcem PD jest Alfred Adler – działacz społeczny i nauczyciel. Adler uważał, że ludzie są przede wszystkim istotami społecznymi stąd głównym założeniem PD jest to, że każdy z nas potrzebuje mieć poczucie przynależności.

„Nawiąż relację, zanim naprawisz sytuację,”. Jeśli to co robisz nie działa, wróć do początku, czyli do relacji; zrozumienia, miłości, empatii, itp.

 5 zasad Pozytywnej Dyscypliny:

1. Wszyscy potrzebują przynależności – chcą czuć, że są ważni, że są okej, tacy jacy są.
2. Jednoczesna uprzejmość i stanowczość. Oba elementy są ważne. Jeden bez drugiego sprawi, że będziemy albo zbyt pobłażliwi, albo zbyt autorytarni. W książce „Poztywna dyscyplina” autorka  Jane Nelsen porównuje uprzejmość i stanowczość do oddechu. Nie możesz albo wdychać albo wydychać powietrza, musisz robić jedno i drugie.
3. Pozytywna Dyscyplina jest skuteczna długofalowo – nie chodzi tylko o to, czy dziecko przestanie się zachowywać niegrzecznie, ale czego się uczy w trakcie bycia z rodzicem. W danej chwili kara może być skuteczna, ale zupełnie inną rzeczą jest to, czego dziecku uczy się w wyniku bycia ukaranym na dłuższą metę.
4. Pozytywna Dyscyplina uczy dzieci umiejętności społecznych – komunikacji, współpracy, rozwiązywania problemów, mówienia sobie dobrych rzeczy.
5. Pozytywna Dyscyplina buduje poczucie własnej wartości dziecka. Według mnie jest to metoda w nurcie coachingowym. Pomaga rodzicowi czy nauczycielowi wzmacniać w dziecku przekonanie o własnej mądrości, zaradności i zdolnościach.

Jestem pozytywnie zarażona 😊 mój najbliższy cel to szkolenie dla edukatorów 😊
Pozdrawiam 😊